_-¯ Kradzieże tożsamości to jedno z wielu zagrożeń które przyniósł nam Internet. Nie dalej jak wczoraj bezpardonowo obsztorcowałem pewnego szarego jegomościa, który potrącił mnie w drzwiach obrotowych. Gdy miało już dojść do rękoczynów okazało się, że owym nieszczęśnikiem jest mój dobry znajomy, któremu ktoś niedawno ukradł tożsamość w internecie. Po tym przykrym zajściu przestał być rozpoznawany nawet przez bliską rodzinę, a ochrona w firmie w której pracuje każdego dnia poddaje go upokarzającym kontrolom. Przestał mieć własne zdanie, stracił poczucie humoru, nie jest pewny własnej orientacji seksualnej i przyznał mi się, że gdyby były wybory to głosowałby na (CENZURA BBLOG), w szczególności zaś na (CENZURA BBLOG) lub na jego brata, bo w sumie co za różnica.

_-¯ Przyczyną jego nieszczęść był niewinnie wyglądający program który zainstalował z jednego z serwisów postrandkowych, a który miał mu pomóc w znalezieniu 'drugiej połowy'. Podał mu więc swoje dane, takie jak wzrost, waga, kolor oczu i włosów, typ muzyki której słucha, markę papierosów które pali oraz markę papierosów, których by nie palił, gdyby nie palił. Tak samo z alkoholami, samochodami (np. podchwytliwe pytanie: 'Gdybyś jeździł rowerem to jakiego samochodu byś sobie nie kupił?'), kosmetykami etc. Ankieta kończyła się kilkoma nieistotnymi, jak mnie zapewnił, pytaniami o adres zameldowania, nazwisko rodowe matki, numery kont w bankach i kart kredytowych. Te ostatnie miały być podobno używane w zaawansowanych algorytmach dopasowywania matematycznego, tzn. program miał podobno dopasowywać pary na podstawie zasobności kont. Potrzebował tylko jeszcze paru drobiazgów typu PIN, hasło i numer telefonu komórkowego.

_-¯ I rzeczywiście, początkowo wszytko wydawało się działać tip-top. Na e-mail znajomego zaczęły przychodzić oferty od spragnionych uczucia kobiet. Muszę przyznać, przejrzawszy jego skrzynkę pocztową, że był to towar z najwyższej półki. Chyba sam bym będąc na jego miejscu wypełnił taką ankietę...

_-¯ We wszystkich e-mailach pojawiała się prośba o przesłanie pewnej sumy na konto w celu sfinansowania kosztów przelotu samolotem (pierwsza klasa), gdyż dziwnym zbiegiem okoliczności większość pań mieszkała na drugiej półkuli nie tylko w stosunku wschód-zachód ale i północ-południe. Znajomy sfinansował pięć takich przelotów... Niestety, jak informowały kolejne e-maile, wszystkie te fajne babeczki miały pecha i zatrzasnęły się w toaletach lotniskowych. Samolot wystartował, a kasa przepadła... No ale gdyby mógł im opłacić kolejny bilet...

_-¯ W międzyczasie znajomy zaczął tracić na wyrazie. Zmarniał, zszarzał, sąsiedzi przestali go poznawać. Nie traci jednak wiary w ludzi, gdyż zaczął dostawać masę korespondencji od firm windykacyjnych.

_-¯ To dobrze że są na świecie tacy ludzie którzy zainteresują się bliźnim, nawet gdy jego sytuacja finansowa jest marna.

Który głos twej chwale zdoła?
Kto twe wczasy, kto pożytki
Może wspomnieć zaraz wszytki?

_-¯ Ej, był ja na wywczasach u szwagra w Baraniej Głowie, coby letko wytchnąć od tego wszytkiego komputerostwa, chakierownictwa i internetowania. No, nie udało mnie się ze wszystkiem od tego uciec, ale po kolei...

_-¯ Pojechał ja po pańsku, autokarą, która to od jakiegoś czasu zatrzymywa się w Baraniej Głowie, bo wieś się rozrosła niepomiernie. Dość wspomnieć, że u Maciaszczykowej w GieEsie można już zakupić nie jeden, ino pięć gatunków wina. Nadto, nie taniej siary po pięć złociszy, ale i po osiem i więcy! Nadto, pono nijaka Unia Europancka chce we sołectwie urządzić Nature 2000, bo niby tu enklawa lęgowa Nibychwostka Żarłaja-Bywaczka. Wieta, takiego szkodnika co to nocami polatuje i krowom z wymion mleko wypija... Chłopy do ty pory nibychwostki w sieci łapali, ale ona Europancka obiecała, że jak nie będą szkodników topić, to im da pieniędzów więcy niż za to wypite mleko. I jeszcze na to drogie wino ma starczyć... Ej, rośnie im prawdziwie światowa wieś...

_-¯ No ale ja nie o tem, jeno o chakierstwie od którego nie udało mi się wykręcić nawet na wywczasach. No bo, skaranie, szwagier zakupił sobie komputer. Nie wiem co go naszło, znaczy, wiem. U sołtysa był z kwitami na odrolnienie ziemi, co to mu ktoś tam w ministerostwie obiecał tanie załatwić, a taka ziemia niby co do roli się nie nadawa to więcy warta jest niż ta do obsiania, bo niby miastowe takiej nie chco. I potem się dziwić że ten kraj wygląda tak jak wygląda, kiedy same głąby kapuściane w miastach pomieszkują...

_-¯ No ale ja nie o tem. Tak więc szwagier u sołtysa komputer zoczył, i to w złym momencie. Sołtys akurat przerwę obiadową w urzędowaniu miał i popijał sobie gorzałkę przy onym komputrze, a czerwony na twarzy i stężały był, że szwagier myślał że zara go co chyci. I jak chciał sołtysową zawoływać, coby mu reanimancję robiła metodą usta-usta, to ten mu powiedział że on ma w komputerze lepsze od sołtysowej:
- Charyzjusz, żebyś wiedział jakie on mnie anielice pokazywał! - prawił rozgorączkowany kiedy zapytał ja go o powód zaposiadania komputera. - A jakie one cudeńka potrafiały wyprawiać! Nawet nie wiedział ja, że baby potrafio takie sztuki robić...

_-¯ Tak i kupił szwagier kumputer. Ale na któro strone go nie obrócił, nijak babów-anielic w nim nie było... Tedy i zaprzągł mnie do roboty: - Charyzjusz, ja tyle piniędzów za to zapłacił, że ty nawet nie wiesz. Pomóż... - załkał

_-¯ Tak więc i ja zaczął mu tłumaczyć, że one anielice w internecie siedzo, i z internetu przychodzo. Jak się internet do komputera przyłączy to raz-dwa mu wyskoczą, jak diablik z pudełka.

_-¯ Pół urlopu my kombinowali jak i skąd internet przyłączyć. Internet sołtysa my sobie odpuścili, bo sołtys rosłego parobczaka na firewallu posadził. Kiedy my pierwszy raz spróbowali i okazało się że nie zaposiadowujemy autoryzacji na MACi, to tak nas obił, że hej. Musiał ja potem na wszelki wypadek sołtysa prosić by zastosował na firewallu politykę 'drop' zamiast 'reject'. I bezpieczniejsze to, i mniej bolesne...

_-¯ Pomysł miałem, coby w pobliskim miasteczku cały internet na płyty zgrać i w stodole trzymać, ale koń się akurat szwagru ochwacił, tak więc nie miał kto nośników przewieźć...

_-¯ No jednak nie darmo pierwszy ze mnie chakier. Na pomysł wpadłem wspaniały. Gdy szwagier się z internetem łączy, pakiety przez tcpdump na ekranie wyświetla i na karteczce zapisuje. Potem do sołtysa, któren ma telefon, biegnie i do mnie dzwoni. Co mi powie, to ja w wirtualny interfejs wpuszczam i odpowiedzi słucham, która mnie się heksadecymalnie na monitorze pokazuje. A co mi się pokazywa, to szwagru mówię, któren znów na karteczce to sobie zapisze. Potem do domu wraca, w komputer wpisze i rach-ciach! wszystko działa!

_-¯ Jedyne zło takie, że pingi i dwie godziny idą, bo szwagier wolno pisze...

_-¯ Zdecydowałem się ujawnić, do tej pory nie publikowane, dokumentalne zapisy z wizyty Adolfa Hiltera w Anglii. Ponieważ dokument jest po angielsku, przygotowałem wersję z napisami.

_-¯ W poprzednim wpisie wspomniałem o ,,naprawianiu komputera drutem''. Oczywiście jest to bzdura totalna, przepraszam - mój błąd. Miało być oczywiście ,,dłutem''.

_-¯ Błąd został natychmiast przez Państwa wychwycony, o czym zostałem poinformowany w komentarzach oraz w setkach listów. Wielu Szanownych Czytelników zechciało się też podzielić ze mną swoimi własnymi sposobami na naprawę komputera. Część z nich jest na tyle interesująca że z pewnością poświęcę im jeden z nadchodzących wpisów.

_-¯ Zaś co do metody naprawy dłutem - jest bardzo prosta, a co ciekawe - wykorzystuje się w niej również drut. Naprawa polega na wydłutowaniu przepalonych elektronów z krzemowej struktury i zastąpieniu ich odpowiednio pociętymi kawałkami drutu miedzianego, najlepiej półtorówki. Nie polecam drutu aluminiowego, gdyż ma tendencję do zbytniego utleniania się przy wysokich temperaturach - już lepiej zamiast niego użyć używanej nici dentystycznej.
Dłuto może się również przydać przy usuwaniu mocno zagnieżdżonego złośliwego oprogramowania, należy tylko uważać by razem z niechcianym kodem nie pousuwać dobrych fragmentów systemu! Dlatego najlepiej przed całą operacją system delikatnie opukać gumowym młotkiem - fragmenty bibliotek rozluźnią się, a w powstałe szczeliny łatwo będzie wprowadzić dłuto.
Szczególnie mocno ukorzenione szkodniki można usuwać na dwa sposoby:
1. Wlewając w szczelinę między bibliotekami wodę a następnie spryskując to gaśnicą halonową (jest to tzw. sposób McGyvera). Woda zamarznie, zamarzając rozszerzy się i odłupie nam zbędne fragmenty kodu.
2. Wbijając drewniany klin i polewając go wodą (jest to tzw. sposób egipski). Drewno pod wpływem wody napęcznieje, ze skutkiem wymienionym wyżej.
I tutaj uwaga! Wiele osób, szczególnie początkujących, stara się wbić dłuto młotkiem i podważać poszczególne procedury. Metoda ta jest równie nieefektywna co niebezpieczna. Po pierwsze można niechcący wbić dłuto w zdrowy kod, po drugie - w momencie podważania na 95% odszczypie się jakiś fragment interfejsu użytkownika...
... czego sobie i Państwu nie życzę. Dobranoc :)

_-¯ Wczoraj nareszcie kupiłem sobie grę komputerową, o której marzyłem od czasu jej ukazania się na rynku (to znaczy od przedwczoraj). Wspaniała muzyka, genialna intryga, fantastyczny scenariusz, wyraziści bohaterowie oraz fe-no-me-nal-na grafika. To było cudo, które zawsze (to znaczy od przedwczoraj) chciałem mieć.

- Ta gra jest cudowna, nie będzie Pan żałował wydanych pieniędzy - zapewnił mnie sprzedawca. - Wspaniała muzyka, genialna intryga, fantastyczny scenariusz, wyraziści bohaterowie oraz fe-no-me-nal-na grafika - dodał.
- Naprawdę grafika jest taka dobra? - nie dowierzałem - na screenshotach wydawała się po prostu dobra... no, może bardzo dobra, ale nie fenomenalna...
- Ona nie jest fenomenalna.
- Ale przed chwilą Pan powiedział, że jest - zdziwiłem się.
- Nie powiedziałem, że jest fenomenalna. Powiedziałem, że jest fe-no-me-nal-na.
- Ooo! Aż tak?
- Uhmmm... Na screenshotach nie wygląda, ale naprawdę taka jest.
- OK. W takim razie pędzę do domu sprawdzić czy rzeczywiście jest tak jak Pan mówi... Dziękuję.
- Proszę... Ale ale! Będzie Pan potrzebował mocarnej karty graficznej!
- Spokojna głowa, Mam H-Force Pięćset Tysiąc. Da radę!

_-¯ Instalację zakończyłem z wypiekami na twarzy, płonąc z niecierpliwości. Nie mogłem się doczekać kiedy pasek postępu osiągnie wreszcie 100%... Podczas kopiowania program wciąż zapewniał mnie o atrakcjach, które mnie czekają: ,,Wspaniała muzyka, genialna intryga, fantastyczny scenariusz, wyraziści bohaterowie oraz fe-no-me-nal-na grafika.''

_-¯ Jednak gdy uruchomiłem grę pojawiło się we mnie uczucie niedosytu. Właściwie to do szczęścia zabrakło czterech sylab. Bo rzeczywiście powitała mnie wspaniała muzyka, genialna intryga, fantastyczny scenariusz i wyraziści bohaterowie. Tylko że z grafiki zostało samo 'fe'. Gra cięła się tak, że aż strach.

Przeinstalowałem sterowniki do karty graficznej...
...nic.

Zaktualizowałem sterowniki do karty graficznej...
...nadal nic.

Sflashowałem BIOS...
...a ponieważ w trakcie operacji wyłączyli mi prąd, to komputer się popsuł. Musiałem go naprawić drutem. A po naprawie...
...nic. Tylko drut się nagrzał.

Zreinstalowałem system operacyjny...
...i wydawało mi się, że już już to jest to, ale gdzie tam. Nic.

Jako ostatnią deskę ratunku przeczytałem instrukcję obsługi... I tam, w rubryczce 'wymagania systemowe' odnalazłem zapis: minimalne wymagania karty graficznej: H-Force Sześćset Dziewięćset lub równoważna!
Moja karta była za słaba!

_-¯ W te pędy pognałem do sklepu i zakupiłem najbardziej wypasiasty model I-Force Trzysta Milion.
- Tylko niech Pan jej zapewni dobre chłodzenie, bo inaczej się zagrzeje i będzie miała kiepskie osiągi. - poinstruował mnie sprzedawca.

_-¯ Pędem pognałem do domu z nową kartą. Szybciutko wypakowałem ją z pudełka i uruchomiłem grę. I wtedy...
...nic się nie stało. Grafika ja była fe, tak pozostała fe.

,,Tylko niech Pan jej zapewni dobre chłodzenie'' - przypomniały mi się słowa sprzedawcy. Pootwierałem okna i drzwi, by zrobić przeciąg.
Nic.

Postawiłem obok karty wentylator.
Nic.

Obłożyłem ją workami z lodem. I zgadnijcie, co się wtedy stało? Oczywiście nic.

Zanurzyłem kartę w naczyniu Dewara z ciekłym azotem. Był to mój ostatni pomysł i myślałem, że już nic z tego nie wyjdzie. I faktycznie, nie wyszło.

_-¯ Wkurzony zadzwoniłem do serwisu i naprędce wyjaśniłem całą sprawę, jak również w prostych, żołnierskich słowach wyraziłem swoją opinię o firmie oferującej takie produkty.
- Czy prawidłowo podłączył Pan zasilanie? - odezwał się chłodny, profesjonalny głos gdy skończyłem swoje wywody na temat przypuszczalnej ścieżki rozwoju zawodowego matek zatrudnionych w serwisie pracowników.
- Zasilanie?

_-¯ Taaaa... Wiedziałem, że o czymś zapomniałem...