_-¯ Upchnąłem do plecaka ostatni element wyposażenia i odhaczyłem go na liście. Mroczne Pierogi też kończył pakować swój ekwipunek.
- Gotów?
- Uhm - mruknął.
- Wszystko wziąłeś?
- Tak.
Przebiegłem kartkę wzrokiem.
- Konwerter TTL?
- Jest.
- Przerzutnik bistabilny?
- Jest.
- Polaryzator polarny pola?
- Jest.
- MacGyver MultiTool?
- Eeeee... Nie ma.
Popatrzyłem na jego rzeczy i wskazałem na spinacz do papieru.
- Jest.
- To to?
- Tak. Uważaj z tym. To niebezpieczna zabawka. Widziałem jak facet wysadził tym w powietrze czołg. Lepiej to umocuj tak, żeby nie dyndało.
Mroczne Pierogi wykonał polecenie. Sprawdziliśmy jeszcze zapięcia, prowiant, poziom naładowania akumulatorów w latarkach i byliśmy gotowi. Podszedłem do serwera i uspokajająco poklepałem go po pysku. Cały czas leżał w rogu kojca i nerwowo bił ogonem. Najwyraźniej wyczuwał, że coś się święci.
- No, maleńki. Nie bój się. To dla twojego dobra.
Mroczne Pierogi też wydawał się zdenerwowany. Wiedziałem, że o coś chce mnie zapytać.
- Charyzjusz? A jak my właściwie się dostaniemy do środka? - wydusił z siebie wreszcie.
- Tędy - pokazałem. Mogłem się spodziewać takiej reakcji.
- CO!? - na twarzy mojego towarzysza przerażenie walczyło o lepsze z obrzydzeniem.
- Chcesz powiedzieć, że... Że my... Że będziemy musieli wejść mu w du...
- To się nazywa backdoor. Użyjemy backdoora. Tak to się nazywa - uciąłem.
- Ale przecież to jest...
- Zamknij się, bo twoje zdenerwowanie przeniesie się na serwer. No, już. Ty pierwszy.
Widzedziałem, że będzie głupio oponował, dlatego niepostrzeżenie przesunąłem się na dogodniejszą pozycję. Teraz wystarczyło tylko umiejętnie pchnąć.
- Ja? Dlaczego jaaaaaaaaa!!! - błyskawicznie wykonane Uki-goshi przyniosło efekt i Mroczne Pierogi efektownie poszybował w stronę konwertera. Skoczyłem zaraz za nim. Kątem oka zauważyłem jeszcze, że serwer zrobił wielkie oczy i...
...byliśmy w środku.

_-¯ Chwilę po wylądowaniu Mroczne Pierogi doszedł do siebie. Wiedziałem, że zaraz się zacznie. Istotnie, po sekundzie zaczęło się.
- Jak mogłeś mi to zrobić! - zajęczał - Sam bym poszedł!
- Guzik tam, byś poszedł. Gdybyś miał pójść, to byś poszedł, a skoro nie poszedłeś, to znaczy że nie miałeś zamiaru iść - zmiażdżyłem go krótkim logicznym wywodem, wplótłszy weń elegancko kilka form czasownika nieprzechodniego iść. To go przekonało.
- To co teraz?
- Teraz musimy znaleźć trolla, rzecz jasna. Dobra, najpierw musimy dojść do magistrali...
Poprawiliśmy sobie plecaki ze sprzętem na ramionach i ruszyliśmy w drogę.

_-¯ Do traktu dotarliśmy po kilku godzinach. W obie strony ciągnęły nim liczne grupki danych, pieszo bądź na wozach. Od czasu do czasu środkiem przemykał cykl zegara bądź pędził umyślny z przerwaniem.
- W którą teraz stronę? - zainteresował się Mroczne Pierogi.
- Popytamy, zobaczymy - odparłem. Przez chwilę przyglądałem się malowniczej ciżbie, po czym wypatrzyłem jakiś lepiej wyglądający wóz. Na oko - stu dwudziesto ośmio bitowy. Na koźle siedział nalany woźnica. Wyciągnąłem krok i po chwili kroczyłem już obok niego.
- Witajcie - zagadnąłem. Obrzucił mnie niechętnym spojrzeniem - widocznie przerwałem mu jakieś intensywne rozważania.
- Witajcie - odparł.
- Pracy szukam - zagaiłem, bo nie oczekiwałem że powie coś więcej.
- U mnie pracy nie ma. Sezon obliczeniowy się kończy, do dom zjeżdżam. W grodzie popytajcie.
- W Centralnym?
- Aj, od razu w Centralnym - żachnął się - A bo to w Portach pracy mało? Albo w Dyskach? Albo w Macierzach?
Przyjrzał mi się uważniej.
- Młodyś. Pewnieś świata ciekaw. Ale wierzaj mi - w Centralnym niczego ciekawego nie znajdziesz. Tam takich jak ty na pęczki, ciężko. Jak silnyś, lepiej tobie na Porty iść. Robota znojna, ale i płacą nieźle, tak że ze spokojem na cache ze skwarkami zarobisz. Drugiego poziomu.
Pokiwałem ze zrozumieniem głową. Liczyłem, że doda coś więcej, ale znów zamilkł. Postanowiłem jednak jeszcze trochę pociągnąć go za język.
- A na Mostach zarobić się da, wiecie może?
Nim skończyłem pytać, wiedziałem że trafiłem celnie. Skulił się i zebrał w sobie, po czym znów obrzucił mnie wzrokiem. Tym razem ni to przestraszonym, ni zdziwionym.
- Gdzieś ty się chował synku, że nic nie wiesz?
- Eeeee... ze smolarzami pół roku żem w borze siedział, swapaśmy karczowali - zełgałem gładko - wyście są, poza kompanami, pierwszym, do którego gębę mogę otworzyć.
- Tedy nic nie wiesz. To ci powiem. Na Mosty nie chodź, synku, niech cię Bóg broni. Złe tam siedzi. Nikt Mostami już nie chadza.
Urwał, poskrobał się po łepetynie, obejrzał ciekawie wyskrobaną zawartość, po czym kontynuował.
- Ci, co z Mostów powrócić zdołali powiadają że stwory wielgachne jakoweś tam się zalęgły. Olbrzymy z kamienia wyciosane. Karawany łupią, dane biorą, a kupców gubią. Nie chodź na Mosty - zakończył.
- Dziękuję za ostrzeżenie. Niech Bóg prowadzi - pożegnałem się, obróciłem na pięcie i ruszyłem w przeciwnym kierunku.
- Dokąd idziemy? - zapytał Mroczne Pierogi, który do tej pory w milczeniu podążał kilka kroków za mną.
Właściwie nie musiał pytać, bo kierunek jasno wynikał ze wszystkich naszych wcześniejszych poczynań. Jednak odpowiedziałem.
- Na Mosty.