_-¯ Do stworzenia tego wpisu nakłoniło mnie przykre wydarzenie, mające miejsce w zeszły weekend. Otóż ktoś ukradł mi z komputera cały internet. No ale zacznę od początku...

_-¯ Z pracy wróciłem jak zwykle późnym wieczorem, jak to w piątki. Otwierając drzwi już na progu poczułem, że coś jest nie tak: nie słyszałem zwykłego ciurkania danych, które normalnie dobywało się z komputera poprzez otwarte połączenia. Zamiast tego dobiegł mnie suchy, skrzypiąco-trzeszczący odgłos który wydają ramki ICMP typu 'network unreachable'. Bez zdejmowania płaszcza wpadłem do pokoju - cały ich stos piętrzył się już przy wylocie interfejsu sieciowego, i cały czas wypadały nowe. Odblokowałem ekran i sprawdziłem status sieci. Internetu już nie było...

_-¯ Nie powiem, żebym nie był przygotowany na takie sytuacje, wszak codziennie robiłem kopie całego internetu. W ten sposób jednak mogłem dysponować jedynie internetem wczorajszym i dawniejszym, a przecież potrzebny mi był również ten najświeższy. Tego zaś miałem zaledwie parę płyt. Przygotowałem sobie kiedyś taką żelazną rację na czarną godzinę. Wg. moich obliczeń przy bitrate około 1mb/s powinno go starczyć na jedną dobę... Miałem zatem jedną dobę na odzyskanie internetu, lub też moja kariera Chakiera byłaby skończona...

_-¯ Zamiast jednak z miejsca wykorzystać zgromadzony zapas internetu postanowiłem zadzwonić do wiodącego operatora telefonicznego, celem dowiedzenia się o możliwości otrzymania nowego łącza. Wybrałem numer szmaragdowej linii i zamieniłem się w słuch:
jeden - aby uzyskać...
dwa - aby zgłosić....
trzy - aby sprawdzić...
cztery - aby otrzymać...
pięć - aby wysłuchać...
...
...
...
połączenie z operatorem zawsze po wybraniu cyfry zero

Wybrałem więc cyfrę. Miły, kobiecy głos poinformował mnie, że w trosce o moje bezpieczeństwo wszystkie rozmowy są nagrywane, po czym rozległy się dźwięki muzyki. Muzyka była bardzo ładna i kojąca... Relaksowała, rozluźniała, przywodziła na myśl miłe wspomnienia. Zamknąłem oczy i wyobraziłem sobie zieloną, pachnącą, miękką łąkę pełną kwiatów skąpanych w ciepłym blasku słońca. Ich kielichy, nad którymi wirowało w tańcu kilka kolorowych motyli, lekko falowały pchane niewidzialnymi dotknięciami wiatru. Wiatru, którego muśnięcia prawie czułem na swojej twarzy. Wiatru, który jak ciepły oddech ukochanej kobiety rozwiewał delikatnie moje włosy. Wiatru...

_-¯ Muzyka znudziła mi się po godzinie. Delikatnie poskrobałem paznokciem w słuchawkę:
- Halo? Jest tam kto?
- Morda w kubeł i czekaj na swoją kolejkę, pajacu! - wydarł się na mnie ktoś ze słuchawki. Zdębiałem. Zdębiałem bardziej, gdy po dwóch sekundach rozległ się wystrzał.
- Nie żyje?
- Nie wiem...
Dwa kolejne wystrzały.
- Nie żyje.
- Ok. Halo? Jest Pan tam? W trosce o Pana bezpieczeństwo oraz o ciągłe podnoszenie naszych usług zostanie pan przełączony do nowego operatora. Proszę czekać.

_-¯ Rozłączyłem się. Trochę żal mi było operatora po drugiej stronie, gdyż sam kiedyś tak zarabiałem. Cóż jednak zrobić - w tym fachu potrzeba było żelaznych nerwów, których on widać nie miał. Doskonale pamiętam zawody, które organizowałem u nas w dziale pomocy technicznej: nastawiało się aparaty na maksymalnie głośne i irytujące dzwonienie. Wygrywał ten, kto najdłużej nie podniósł słuchawki. Ech, stare dobre czasy. Pamiętam, jak jeden nowy nie wytrzymał już po piętnastu minutach - porwał aparat, wykrzyczał do mikrofonu stek przekleństw po czym zsiniał i przewrócił się na biurko. Niestety, zanim przestaliśmy się śmiać - już nie żył.

_-¯ Mając w pamięci te zabawne doświadczenia młodości postanowiłem załatwić sobie internet we własnym zakresie, co wbrew pozorom wcale nie jest takie trudne: jak wiadomo internet składa sie z Google i serwerów z warezami oraz pornografią. Google bardzo łatwo jest wykonać z kartonowego pudła, dwóch listewek o wymiarach 10x10x2048 i starej rury o średnicy 4cm (np. od odkurzacza). Listewki zbijamy na krzyż, i na tak powstałym stelażu umieszczamy pudło. W pudle wycinamy otwór i umieszczamy w nim 'rurę do netu', czyli wyżej wspomnianą rurę od odkurzacza, której średnica zapewni nam odpowiednią przepustowość. Z pomocą owej rury Google pobiera dane i składuje je w pudle, robiącym za cache, czyli pamięć podręczną.
Serwery z warezami możemy wykonać za pomocą torebek foliowych, tzw. 'reklamówek', odpowiednio spiąwszy je spinaczami do bielizny lub spinaczami biurowymi (tzw. clustering). W tak spreparowanych klastrach umieszczamy warezy. Warezów można nałapać umieszczając przed domem ręczniki nasączone wodą z cukrem. Słodki zapach przywabi je, a gdy obsiądą ręcznik i oddadzą się konsumpcji woda zdąży odparować i zostaną przyklejone. Warezy najlepiej odklejać opłukując je delikatnym strumieniem ciepłej wody. Uwaga na skrzydełka!
Na koniec zostaje nam pornografia. Tę otrzymamy destylując dzieło Witolda Gobrowicza lub starsze roczniki Hustlera. Destylacja jest konieczna by otrzymać pornografię odpowiednio skondensowaną, inaczej wyjdzie nam coś pomiędzy kwaśną erotyką a programem wyborczym Partii Niewiernych Żon.

_-¯ Wszystkie wyprodukowane komponenty należy połączyć drutem miedzianym i/lub taśmą izolacyjną (łącza bezprzewodowe), potem zaś wystarczy wpiąć się w odpowiednie miejsce i korzystać do woli!

PS. Jeżęli komuś z Państwa dane będzie stworzyć szczególnie udany Internet - proszę się podzielić projektem! Nie wykluczam nagród za szczególnie nowatorskie rozwiązania... :)