_-¯ Właśnie wróciłem z kilkudniowego urlopu. Broniłem się przed wyjazdem, gdyż jechaliśmy w absolutną dzicz - ale z kobietami człowiek nie wygra. Pojechałem...
W tym miejscu chciałbym uspokoić co bardziej krewkie czytelniczki o zacięciu feministycznym, które po przeczytaniu tych kilku słów wstępu cisnęły monitorem o ścianę. Sformułowanie ,,z kobietami człowiek nie wygra'' nie miało na celu urażenia ich. Słowa ,,człowiek'' użyłem zamiast zaimka osobowego ,,ja''. Zresztą, zwrot ,,z kobietami ja nie wygram'' mogłoby zostać wyśledzone przez Misię i opacznie odczytane, jakobym miał relacje z większą liczbą kobiet niż sztuk raz (czyli Ona). Mógłbym to tłumaczyć Państwu jeszcze dokładniej, ale wiem, że nie dla takich psychologiczno-lingwistycznych wykładni tak tłumnie odwiedzacie mojego bloga i zasypujecie mnie setkami miłych listów :D (za które niniejszym dziękuję). Tak więc minime senuisti.

_-¯ Pojechaliśmy zatem na urlop do Międzyzdrojów. A tam - pustynia informatyczna. Owszem, tu i ówdzie hot-spocik, w niektórych hotelach gniazdka ethernetowe przez adapter 230V, gdzieniegdzie internetowe kawiarenki. A wszystko niezabezpieczone, nieszyfrowane, otwartym kanałem! Pierwszego dnia, nudząc się jak mops w hotelu zapuściłem pasywny skan po sieci hotelowej i przechwyciłem około dwudziestu haseł do poczty, kont bankowych, aukcyjnych i wirtualnych kasyn. Z pewnym zdziwieniem stwierdziłem, że większość z komputerów udostępniało jednocześnie zasoby SMB spod nazw Okinawa, Osaka, Hokkaido czy Tokio. Zagadka wyjaśniła się, kiedy następnego ranka w hotelowym lobby przy śniadaniu spotkałem kilkunastu Japończyków - w sumie powinienem się tego domyślić, bo spośród wywoływanych z w/w komputerów adresów stron XXX żaden link nie miał wyrażenia ,,Asians''.

_-¯ Cóż zatem miałem robić? Zalogować się jak pierwszy-lepszy nie-chakier z pomocą takiej sieci to jak nosić swoje loginy i hasła wypisane na koszulce. Skorzystałem zatem z rozwiązania awaryjnego, które zawsze mam pod ręką. W samochodzie, oprócz trójkąta, gaśnicy i apteczki spoczywa telefon komórkowy.
- Phi! - może popisać się znajomością greckich liter jakiś czytelnik - ja też mam telefon komórkowy i mogę się przez niego łączyć z internetem!
No właśnie. Używanie do łączenia z internetem ciągle tego samego telefonu to jak używanie tego samego papieru toaletowego. Dlatego pozwolę sobie przypomnieć kilka podstawowych zasad łączenia z komórki:
1. Telefon kupujemy ZA GOTÓWKĘ!
2. Do telefonu kupujemy kartę pre-paid. Również za gotówkę. W INNYM SKLEPIE!
3. Zakup telefonu i karty powinien rozdzielać co najmniej tydzień. Dobrą praktyką jest kupowanie kart w nieregularnych odstępach czasu, w różnych punktach i różnych miastach (ale nie tych, z których dokonywaliśmy najświeższych połączeń!). To samo dotyczy telefonów. Część z tych kart i telefonów należy porzucić przed wykorzystaniem - dla zmylenia tropów.
4. Po wykorzystaniu - sprzęt należy rozłożyć na części i zamurować w fundamentach. Nie jednego budynku!
5. Jak ognia unikamy taryf do transmisji danych.
6. Nie trzymamy się jednej marki telefonu.
7. Nie trzymamy się jednego operatora.
8. ABSOLUTNIE nie łączymy się z telefonem przez bluetooth. Kabel USB. Ekranowany pudełkiem po (reklama)Pringlesach(/rekalma), krótki.
9. Kabel i pudełko też zamurowujemy w fundamentach. Chipsy dajemy kotu lub psu. Jego również zamurowujemy.

_-¯ Trzymanie się tych podstawowych zasad pozwoli Państwu na jako-taką ochronę swych poufnych danych. W następnym wpisie postaram się przedstawić najlepsze metody wybierania metody połączenia internetowego.