_-¯ Lekko zapukałem do drzwi, lecz nikt nie odpowiedział. Zapukałem znowu. Tym razem dobiegł mnie gniewny głos:
- Zostawcie mnie. Chcę być sam!
- Ale... ale Pan mnie wzywał. - starałem się powiedzieć to na tyle głośno, by mój rozmówca mógł mnie usłyszeć, jednak z mojego gardła dobiegł ni to szept, ni to zduszony jęk...
- Ach, tak, Charyzjusz. Wejdź.
Nacisnąłem lekko klamkę i uchyliłem drzwi. W gabinecie było ciemno. W normalnych okolicznościach przyrody mógłbym napisać, że przez szczelinę wpadł do środka snop światła. Tym razem było jednak inaczej - to smuga mroku wydostała się na oświetlony korytarz. Żarówka nad moją głową zaskwierczała i z cichutkim 'pyk' zakończyła swój żywot... Przeszedł mnie dreszcz, gdyż wydało mi się że nagle dookoła zrobiło się strasznie zimno. Zamknąłem oczy i wziąłem kilka głębokich oddechów.

_-¯ Wszedłem do środka.

_-¯ Postać, siedząca na fotelu przy biurku, odwrócona była twarzą do okna. Odległy blask lamp ulicznych ledwo wydobywał jej profil z mroku. Stałem tak, bojąc się odezwać. Słyszałem tylko własny oddech i cichutkie postukiwanie kropel deszczu o szyby. Smugi zostawiane przez spływające krople rzucały cień na twarz człowieka przy oknie. Wyglądałoby to tak, jak gdyby płakał...

_-¯ Niebo przecięła błyskawica, na chwilę oświetlając wszystko nienaturalnym, trupim światłem. Po kilku sekundach dobiegł zaś głuchy pomruk grzmotu. Postanowiłem wykorzystać tę chwilową przerwę w ciszy...
- Prze... przepraszam. Jestem.
Człowiek przy oknie drgnął, jakbym wyrwał go z głębokiego snu, czy może transu. Odwrócił się w moją stronę i gestem nakazał mi, bym podszedł do biurka, następnie zaś podał mi cienką, niebieską teczkę, na której czarnymi literami wykaligrafowany był duży tytuł 'PROJEKT: RP IV'

- Trzeba... Trzeba... wiesz. Ja już z tym skończyłem. Nie nadaję się do tego. Nie dałem rady. Wiesz, myślałem że będzie ładnie, kolorowo, elegancko. Sądziłem, że wszystko samo się zrobi - a tu masz - co krok, to kłody pod nogi. Co nie zrobiłem, to źle. Albo przekroczenie uprawnień. Nawet... nawet nie potrafiłem tego zamknąć.

_-¯ Pokiwałem głową. Rozumiałem ból Jarosława, gdyż swego czasu był moim bólem. Otworzyłem teczkę - w środku nadal leżała płyta z dystrybucją Radosny Pingwin IV. Wczoraj założyłem się z Jarkiem, że nie da rady w ciągu 24 godzin skonfigurować poprawnie sesji graficznej, winmodemu oraz połączenia wi-fi. Przysunąłem się bliżej biurka i zerknąłem na wyświetloną na monitorze listę poleceń: win, winme, winxp, startwin...
- To co, Jarek? Stawiasz flaszkę?
- Oooch! Zamknij to w cholerę!
- Nie unoś się. Jeszcze ktoś usłyszy i pomyśli, że się przejmujesz wynikiem wyborów. Weź no mnie puść do klawiatury.

_-¯ Pochyliłem się nad ciemną konsolą i wpisałem magiczne, chakierskie zaklęcie które pamiętałem jeszcze z czasów studiów:
# shutdown now -h

Piknęło cicho i w ciemnym okienku pojawiła się linijka tekstu
RP IV is going down, now...

Kursor zatrzymał się na końcu linii i pobłyskiwał lekko, jakby maszyna nie mogła się zdecydować, co zrobić dalej. Po krótkiej chwili jednak szczęknęły parkowane głowice dysków i wraz z szumem zamierających wiatraków system zamarł, pogrążając nas obu w mroku...