_-¯ Charysia rośnie, rozwija się i umie coraz więcej. Wczoraj przyniosła mi z przedszkola cały bloczek pięknie wykonanych wyklejanek oraz szkic dowodu hipotezy Riemanna, gdyż na jednych zajęciach pani była chora i dzieci mogły robić, co chciały. To nieprawdopodobne, jak czas szybko leci... Przecież zaledwie kilka lat temu chodziła, trzymając się mebli, a rozwiązywanie form kwadratowych z dowolnymi algebraicznymi współczynnikami liczbowymi zajmowało jej tyle, że spokojnie było można ją nakarmić, gdy ona z wysuniętym językiem gryzmoliła na śliniaku...

_-¯ Właśnie mając na względzie jej rozwój intelektualny postanowiłem kupić małej książkę, która w łatwy i przystępny sposób wprowadziłaby ją w świat figur geometrycznych. Poszedłem do księgarni. Kupiłem ładnie wyglądającą książkę o obiecującym tytule. Wróciłem do domu... i całe szczęście, że zajrzałem do środka, nim przekazałem ją małej!
Zamieszczam zdjęcia, byście państwo wiedzieli czego się wystrzegać:


Okładka. Nauczcie się ją rozpoznawać z dużej odległości.


Ciasteczka w kształcie sześcianu... zOMG!

Tnij, siecz i rąb
_-¯ Ja rozumiem, że można być humanistą i nie znać się na matematyce, albo ścisłym umysłem któremu po prostu jest wszystko jedno czy morze falować może, czy też odwrotnie: może falować morze. Ale żeby nie mieć pojęcia o czym się pisze i do tego sadzić błędy ortograficzne? To chyba tylko w XXI wieku...
Drodzy rodzice! Nie pozwalajcie waszym dzieciom dotykać się do takich książek!