_-¯ No i stało się. Chakierując emacsem przez sendmaila usłyszałem łomotanie do drzwi.
- Czego! - rzuciłem uprzejmie, a po namyśle dodałem - szanowny Pan sobie życzy?
- Skąd przypuszczenie że jest tu jakiś Pan - padło w odpowiedzi. - To tylko ja, harcerka z ciasteczkami - zapewnił mnie niski męski głos.
W tym momencie wiedziałem już wszystko. Harcerski z ciasteczkami, jak widziałem na wielu amerykańskich filmach, były zwykle zakamuflowanymi agentami (agentkami?) FBI. Nie sądziłem że moja reakcja będzie tak szybka i mechaniczna. Zwykle (jak widziałem na wielu amerykańskich filmach) bohater wpadał w panikę. Ze mną było inaczej. Lewa ręka automatycznie, jakbym ćwiczył to tysiące razy, sięgnęła do gniazda w switchu łączącym mnie z internetem i wyrwała patch-cord z socketu. Prawą zdążyłem w tym czasie wpisać polecenie generujące w podłączonym kluczu usb impuls sub-magnetyczny, niszczący dane na twardym dysku. Ułamek sekundy później płyty ze stojaka obok komputera wylądowały w kuchence mikrofalowej (jak widziałem na wielu amerykańskich filmach), którą nastawiłem na rozmrażanie.. Chwilę później ruchem ręki umieściłem długi wkrętak w wentylatorze procesora. Poczułem swąd - przegrzana jednostka centralna kaszlnęła niebieskim dymem i sczerniała ze złowieszczym sykiem w aureoli błękitnawych iskierek...
Przezornie (jak widziałem na wielu amerykańskich filmach) grzmotnąłem jeszcze z impetem kubkiem kawy w kineskop monitora, na którym mógł się zachować obraz ostatnio chakierowanych stron.

_-¯ Wszytko nie trwało dłużej niż pięć i pół sekundy

_-¯ Wciąż słysząc własne, tłukące się w przyspieszonym rytmie serce, podszedłem do drzwi i odsunąłem zasuwę...

_-¯ Na progu stała harcerka. Z ciasteczkami.

Liczba wczorajszych odsłon bloga: 7512